Wilhelmus Gerardus Bijmoer

Geslacht: Man
Vader: Wilhelmus Gerardus Bijmoer
Moeder: Geertruida Hendrika Kroon
Geboren: 24 Juli 1914 Amsterdam
Overleden: 29 Sept 2000 Bergen, Noord-Holland
Religie: Rooms Katholiek
Aantekeningen: Na de lagere- en middelbare school ging hij naar “Het Tekenschooltje”. Later volgde hij een avondcursus op de toenmalige Kunstnijverheidsschool en ging hij werken bij een reclamebureau van de toen bekende Jos van Woerkom. Hij volgde kunstgeschiedenislessen bij o.a. Huib Luns (vader van...(die ja!). In het Stedelijk Museum van Amsterdam hield hij, op verzoek van de wethouder van kunstzaken, rondleidingen op speciale avonden. Wim Bijmoer woonde als jongen in Betondorp (Tuindorp, Watergraafsmeer). Hij kwam in contact met de A.J.C. (Arbeiders Jeugd Centrale) en leerde daar zijn vrouw, Hermanna Voerhuis, kennen.
Wim werkte voor het blad van de A.J.C. “Het Jonge Volk”.
Met Jet Bonn trad hij overal in land op met een schimmentheater en later ook met een poppentheater. Teksten, poppen en de decors waren eigen werk.
Wim Bijmoer werkte voor “Doe Mee”, het jeugdblad van het Handelsblad en leerde daar de redactrice Wim Hora Adema kennen.
In de Tweede Wereldoorlog werkte Wim Bijmoer voor de illegale Paroolgroep. Na de bevrijding deed hij journalistiek werk voor Het Parool.
Bij de versjes die Annie M.G. Schmidt voor Het Parool schreef, maakte Wim Bijmoer de illustraties. De versjes met deze illustraties zijn in de jaren vijftig van de vorige eeuw in boekvorm uitgebracht. Ook illustreerde hij Abeltje en De A van Abeltje. Veel van de originele illustraties zijn de zien in Het Letterkundig Museum te Den Haag.
Tussen 1947 en 1950 heeft Wim Bijmoer meegewerkt aan het journalisten cabaret De Inktvis, decors en optredend. Doordat Wim Bijmoer eveneens vele jaren werkte voor de Engelse The Fol de Rols Show van J. Hylton en G. Newman kwam hij in beeld bij Renee Sleeswijk. Daarna maakte hij negen jaar lang de decorontwerpen voor de Snip & Snap Revues. Hij was betrokken bij de totstandkoming van de speelfilm De Overval, waarvoor hij o.a. de decors ontwierp.
Ook de televisie toonde belangstelling voor Wim Bijmoer en hij maakte freelance ondermeer de decorontwerpen voor Ja Zuster – Nee Zuster, een succesvolle serie van de VARA. Later kwam Wim Bijmoer in vaste dienst bij de NOS. De bekendste producties , waarvan hij de decors ontwierp waren Walter van de Kamps Stille Kracht, Tijl Uilenspiegel en De Verlossing. Verder werkte hij mee aan De Film van Ome Willem, Rondje Theater, de Late Late Lien Show en nog veel meer.
Vanaf 1945 werkte Wim Bijmoer voor het Scapino Ballet met eerst Hans Snoek en later artistiek leider Armando Narvarro.
Hij ontwierp de decors en kostuums voor Coppelia, De Notenkraker en Assepoester. Voor de theaterproducties van Rob van Reijn maakte Wim Bijmoer eveneens jarenlang de decorontwerpen. In 1979 werd Wim Bijmoer 65 jaar en ging hij met pensioen, maar er was nog volop werk voor hem.
Daaraan kwam een einde, toen in 1990 een oogoperatie mislukte en hij zeer slechtziend werd. Tekenen kon hij niet meer, een handicap waar hij maar moeilijk mee kon leven.
Lichtpuntjes waren echter een aantal exposities en de onthullingen van de beelden, gemaakt door Frank Rosen, Dikkertje Dap in Artis en Het schaap Veronica in Egmond aan den Hoef. Dikkertje Dab en Het Schaap Veronica zijn illustraties die Wim Bijmoer maakte bij de versjes van Annie M.G. Schmidt. Wim Bijmoer woonde sinds 1954 in Egmond, tot de zomer van 1986 in Egmond aan Zee en daarna in Egmond aan den Hoef.