Theo Holdert

Geslacht:	Man
Vader:	Antonius Hendrikus Holdert
Moeder:	Marie Louise Josephine Platte
Geboren:	26 Dec 1882	Amsterdam
Overleden:	1979
Beroep:		vruchtenkweeker
Aantekeningen:	Hij noemde de dood niet zoiets als ‘heel lang slapen,’ maar vertelde juist het tegenovergestelde: ‘Het leven is één grote droom waaruit we allemaal een keer ontwaken.’ Van opa gaat ook het beroemde verhaal dat hij op een dag zijn portemonnee in de kachel smeet. ‘Geld is de bron van alle kwaad.’ Tot aan zijn dood heeft-ie nooit meer een cent op zak gehad. Als de kapper langs kwam om hem te knippen, bood-ie als betaling een vrachtje hout aan, ruilhandel in zijn zuiverste soort. Opa en oma waren hun leven lang - en ze werden héél oud - bezig dit landgoed te beheren, te conserveren, voor nu en later. Opa zag er zijn levensdoel in om op zijn minimalistische enclave de gebroken relatie van de mens met de natuur te herstellen. De buitenwereld noemde hij dat ‘grote paleis van slechtheid.’ De mens moest tot een hogere ontwikkeling komen en de natuur speelt daarin een centrale rol. Werken vertaald door Theo Holdert Productie en welvaart (1924) Heden en morgen (1927) Verborgen sprookjesbos bij Hulshorst door Roel Kleine. donderdag 29 november 2007 NUNSPEET - Een hele batterij Hulshorstenaren probeert momenteel om te voorkomen dat de vliegroutes van en naar Lelystad over Hulshorst zullen gaan. Saillant detail in het boek 'De Hutten van het Barrebos' is de mededeling dat de stichter van deze huttenkolonie op het landgoed in de vorige eeuw al gedaan kreeg dat de luchtmacht niet over maar om het Barrebos heen vloog. Die stichter was Theo Holdert (1882-1979) die samen met zijn vrouw Gerda een huttenkolonie oprichtte die werd bevolkt door natuurliefhebbers, stiltezoekers, kunstenaars en andere individualisten. Onder hen bevonden zich BN'ers avant la lettre zoals de grote wiskundige Bertus Brouwer, de dichter Herman Gorter, de architect Frits Eschauzier, de schilder Jean Paul Vroom en de componist Hans Dillo. 'De hutten van het Barrebos' is een mooi geschreven boek geworden, verluchtigd met fraaie kiekjes van vroeger en nu. De auteur is Afke van der Toolen, die vijftien jaar geleden reageerde op een advertentie voor een 'eenvoudige hut in een romantisch bos'. Zij kwam toen voor het eerst in contact met Rene Holdert, een kleinzoon van de stichter. "Toen ik voor het eerst kennis maakte met het Barrebos had ik geen vermoeden van de achtergrond van de stichter'', schrijft Van der Toolen. "Voor mij was het voldoende hoe het zich aan mij voordeed: veel groen, veel bomen en veel vogelgefluit.'' Zij viel meteen voor de simpele charme van het landgoed. "Het had de sfeer van een wereldje apart. Buiten woedde de mensheid, hier niet. Zoiets.'' Er stonden vijf hutten verspreid over het bos, allemaal verschillend. "Twee trokken vooral de aandacht: een heel romantische witte en een groene die zo leek te zijn weggeplukt van een schilderij van de vroege Van Gogh, petieterig klein en bijna een en al rieten dak. Pas later zou ik begrijpen dat de eerste van Theo Holdert zelf was geweest en de tweede zijn vrouw Gerda'. Kleinzoon Rene Holdert schrijft in het voorwoord van het boek dat 'De hutten van het Barrebos' een boeiend en vooral ook ontroerend verhaal is geworden. "De geschiedenis van het Barrebos ontvouwt zich als een sprookje.'' Holdert verklaart dat de derde generatie nu vooral bezig is met het in stand houden van het Barrebos. "En we voeren strijd tegen de tand des tijds zonder over te gaan tot rigoureuze vernieuwingen die de sfeer onherstelbaar zouden beschadigen. We steken veel tijd in het behoud van dit magische oord dat we ook wel gekscherend 'ons werkkamp' noemen.'' Holdert hoopt dat ook zijn kinderen en kleinkinderen de betoverende sfeer van het Barrebos hun hele leven in hun hart zullen dragen. De Stentor In 'De Hutten van het Barrebos' vertelt Afke van der Toolen de opmerkelijke geschiedenis van een klein landgoed nabij het Veluwse dorp Hulshorst. Een landgoed dat al sinds 1925 bestaat, maar dat zo verscholen ligt dat menig Hulshorster er zelfs nu nog nooit van heeft gehoord. De stichter Theo Holdert (1882-1979) heeft met dit landgoed een eigen interpretatie gegeven aan het begrip 'huttenkolonie'. Als secretaris van Frederik van Eeden had Holdert in het begin van de vorige eeuw kennis gemaakt met 'Walden'. Van Eeden was toen een van de middelpunten van een alternatieve beweging die tegen de industriële, kapitalistische stroom in wilde roeien, volgens een ideaal dat de 'Nieuwe Soberheid' zou kunnen heten. Deze idealisten namen hun intrek in optrekjes die soms net zo minimaal waren als die van de armste bos- en landarbeiders. Zo teruggekeerd tot de oervorm van het bestaan, meenden zij met elkaar tot een betere maatschappij te kunnen komen. De opzet van het Barrebos was anders. Er was geen morele plicht tot enige vorm van samenwerken. De wisselende keur aan wetenschappers, kunstenaars, rustzoekers en idealisten die in de loop der jaren in de hutten neerstreek, hoefde ook niet met elkaar in discussie. Verschillende politieke kleuren gaven elkaar alle ruimte. Met uitzondering van de Tweede Wereldoorlog toen de bewoners, vaak ook onderduikers, ineens sterk op elkaar waren aangewezen. Maar na de oorlog leefde ieder weer vooral op zichzelf. Het ging ze om het therapeutisch effect van het simpele buitenleven. En simpel was het in het Barrebos. Tot ver in de jaren zeventig kwam het water uit de pomp en het licht van een gas- of olielamp. Een van de periodieke huttenbewoners schreef in het gastenboek: 'Ontspannen - één met de natuur, weg van de 'mooie' maatschappij. Alles hier dwingt je om jezelf terug te vinden. Afke van der Toolen (1960) beschrijft de geschiedenis van Theo Holdert en zijn bos op lichtvoetige wijze. De verteltrant van een sprookje. Zo leest de historische informatie als een spannend verhaal waarvan je aan het eind nauwelijks kan geloven dat het waar gebeurd is. De schrijfster publiceerde in oktober 2007 Laatste huis, een literair portret van een hospice (Uitgeverij Contact). Auteur(s): Afke van der Toolen Aantal Pagina's: 96 ISBN: 978-90-8788-031-6

Gezin 1

Huwelijkspartner:	Gerritje Helena van Sijll	geb. 1889 overl. 17 Dec 1983
Huwelijk:	13 Nov 1907	Lienden
Kinderen:
	Carl Anton Holdert	geb. 1 Sept 1911 overl. 18 Dec 1979