Hanna Margaretha Achttienribbe
| Geslacht: | Vrouw | |
| Vader: | Benzion Achttienribbe | |
| Moeder: | Margaretha van Praag | |
| Geboren: | 4 Juli 1913 | Amsterdam |
| Overleden: | 1999 | |
| Beroep: | onderwijzeres OGLO, psycholoog | |
| Aantekeningen: | Vrij plotseling is ze heengegaan, Han, in vredeskringen een begrip. Een bijzondere vrouw was ze, strijdbaar tegen geweld en onrecht, tegen de systemen die zulks in stand houden, maar zachtmoedig in de omgang met mensen. Voor 't Kan Anders van begin 1994 is ze door Tilly de Waal geïnterviewd. Han was toen tachtig jaar oud. Dat interview leverde tevens een tijdsbeeld. Geboren in Amsterdam, in de jodenbuurt groeide ze op in een gezin dat afstand had genomen van het religieus joodse leven. Haar vader was anarchist, pacifist, vegetariër. Zelf werd ze op 14 jarige leeftijd lid van de NBAS (Ned. Bond van Abstinent Studerenden) met zijn rein-leven cultuur: niet roken, niet drinken, vegetarisch leven, genieten van de natuur. Vijf jaar later, in 1932, werd ze gewaar dat een aantal NBAS jongeren besmet raakte met het virus van de leer van de raszuiverheid. Ze bedankte en stapte over naar de J.V.A. De Jongerenvredesactie. Daar leerde ze Coby Molenaar kennen. Ze kwam ook in contact met Bart de Ligt, vredesactivist van internationale allure, wiens denken grote invloed op haar heeft gehad. Ze werd onderwijzeres. En toen kwam de oorlog. Tilly de Waal hierover: "Han voelde zich steeds meer tegen de muur gedrukt. Ze voelde zich ook ontzettend in de steek gelaten door het niet-joodse deel van de bevolking." Wie haar niet in de steek liet was Coby Molenaar, bij wie ze in Limburg kon onderduiken. Ook haar zuster overleefde de oorlog. Moeder en broer helaas niet. Na 1945 studeerde ze psychologie en vond daarop werk in 't Gooi. Lid was ze van ANVA en Humanistisch Verbond. Haar lidmaatschap van de P.v.d.A. duurde maar drie maanden, t.g.v. de politionele actie in Indonesië. Na haar werkzame periode wijdde ze zich weer geheel aan het vredeswerk. Goede doelen werden gesteund. Menige demonstratie, manifestatie woonde ze bij of hielp ze zelf mee organiseren. Bij de crematie gewaagde Marion Pasariboe hiervan namens Vrouwen voor Vrede. Van de talrijke bloemen werd een gedeelte meegenomen om diezelfde dag nog te worden gelegd bij het monument voor verdraagzaamheid bij de jaarlijkse manifestatie aldaar voor het station in Hilversum. Dan is Han er toch nog even bij, aldus Marion. |
|