Anne Willem Kist
| Geslacht: | Man | |
| Vader: | Anne Willem Kist | |
| Moeder: | Pietronella Johanna Visser | |
| Geboren: | 11 Apr 1915 | Teteringen |
| Overleden: | 25 MEI 2005 | Wassenaar |
| Religie: | Ned. Hervormd | |
| Aantekeningen: | Anne Willem Kist, op 25 mei op 90-jarige leeftijd in Wassenaar overleden, was rechter, radicaal christen, pamflettist, heer van stand en onvermoeibaar wereldverbeteraar. die de woensdag had uitverkoren tot dag van vasten en bezinning. Als oprichter in 1986 van het Landelijk Missionair Collectief (LMC), riep hij, 70 jaar oud, op tot 'culturele ongehoorzaamheid', uit protest tegen het doorgedraaid kapitalisme, ' armoede, vernietiging van de aarde, en - niet te vergeten - de lakse kerken die het evangelie wel predikten, maar er niet naar leefden. Hij geloofde in de 'absolute noodzaak van een tweede Reformatie, net zoals in de tijd van Luther en Calvijn.' Hij kreeg minder medestanders dan gehoopt, 'maar als christen kan ik niet teleurgesteld zijn'. Bovendien: een Kist laat zich niet kisten. De familienaam dateert uit de zeventiende eeuw toen een doodgewaande voorouder, tijdens zijn begrafenis tegen de kist klopte, tot de levenden terugkeerde en alsnog drie zonen kreeg die hij de naam Kist gaf. Wim Kist stamde uit een Haags geslacht van magistraten en juristen. Zijn vader stierf toen hij zes jaar was, zijn moeder toen hij eindexamen deed. Hij ging in 1933 naar Leiden en hing als jong student die plotseling geen ouders meer had, enorm de beest uit. Zo erg dat hij ernstig ziek werd. Hij was overtuigd atheïst en vond de kerk 'goed voor het domme volk'. Hij ontdekte een boek met preken dat in 1790 door een dominee Kist was geschreven. 'Als het over vlinders was gegaan had ik het ook gelezen, ik ben nu eenmaal geïnteresseerd in genealogie,' zei hij in Trouw. De ziekte en het boek dwongen hem tot een ander leven, hij studeerde snel af en leerde Els, 'het mooiste meisje uit Leiden' kennen. Hij werd advocaat in Rotterdam en lid van de Hervormde Kerk. Nog tijdens de oorlog raakte hij betrokken bij de vernieuwingsbeweging, verliet de advocatuur en richtte met dominee Banning in Driebergen het hervormde opleidingscentrum 'Kerk en Wereld' op. In 1951 begon Kist een nieuw vormingscentrum, Oud-Poelgeest in Oegstgeest. Kist was de charismatische leider, en 'thuis hadden we', zei de oudste van zijn vijf zonen, 'felle discussies, Het Lagerhuis avant la lettre. Vader was radicaler dan wij, maar respecteerde onze mening'. Op vakanties gingen er altijd vriendjes, neven en nichten mee. En vader, het gezelligheidsdier, vond, voor of na de zware bergtochten, altijd wel tijd om te schrijven en studeren; Grieks, Latijn, hij las het even makkelijk als Frans of Duits. In 1971 promoveerde hij op het proefschrift Antwoord aan de machten, waarin hij stelde dat vormingswerk belangrijker was dan preken in de kerk. Het boek kreeg weinig respons en hij keerde terug naar de juristerij. Op zijn 69ste ging hij als vice-president van de Arnhemse rechtbank met pensioen en stortte zich in het nieuwe avontuur: de oproep tot verzet tegen de 'afgodische geld- en hebzucht onder alle rangen en standen'. Hij vroeg ieder eentiende van zijn inkomen, tijd en energie te geven aan een goed doel. Zo ontstond het LMC, een organisatie van christenen op zoek naar een sobere levensstijl. Op zijn tachtigste opende hij, verhuisd naar het keurige Wassenaar, zijn eigen website, voortgezet in www.karl-barth.nl. Hij bleef waarschuwen, schreef tot de dag van zijn dood lange, doorwrochte brieven in een onleesbaar handschrift. 'Soms dacht ik,' zei een vriend, 'dit is verheven kost voor een giraffe, niet bedoeld voor ons eenvoudige schapen.' Zelf relativeerde hij: 'Wij zijn chimpansees, prutsers, wat stellen wij als mens toch voor?' De Volkskrant, 04-06-2005, rubriek Uit Het Leven door Peter Brusse |
|